-
1 dochować
глаг.• законсервировать• консервировать• оставаться• остаться• остаются• сберегать• сохранить• сохранять• хранить* * *dochowa|ć\dochowaćny сов. czego сохранить, сберечь что;\dochować zobowiązań выполнить обязательства; \dochować słowa сдержать слово; \dochować tajemnicy сохранить тайну
* * *dochowany сов. czegoсохрани́ть, сбере́чь чтоdochować zobowiązań — вы́полнить обяза́тельства
dochować słowa — сдержа́ть сло́во
dochować tajemnicy — сохрани́ть та́йну
-
2 dochowywać
dochowywać słowa sein Wort halten;dochowywać wierności treu bleiben
См. также в других словарях:
gęba — ż IV, CMs. gębabie; lm D. gąb (gęb) 1. rub. «usta, wargi, jama ustna; także jako miejsce, gdzie się znajdują narządy mowy; mowa» Chodził z otwartą gębą. Nie wypuszczał fajki z gęby. ◊ Gęba (gębę) na kłódkę! «milcz, nie mów ani słowa; dochowaj… … Słownik języka polskiego
wiara — ż IV, CMs. wierze; lm D. wiar 1. blm «przeświadczenie, przekonanie, pewność, że coś jest prawdą, że coś jest słuszne; ufność, że coś się spełni, wierzenie w coś» Wiara w ideały, w słuszność jakiejś sprawy. Wiara we własne siły. Przywracać komuś… … Słownik języka polskiego